Seremos «súper vivientes» por ti

super viviente

No quiero estar escribiendo esto, no quiero tener que decir lo que he guardado durante algunos días, pero la vida, en este caso la PUTA vida, no me deja otra opción.

Hoy me han venido a la cabeza dos frases bonitas y guerreras como mi amiga, mi amiga la que tenía Crohn contra el que peleaba a golpe de optimismo, la que siempre me decía «vive a tope, siempre a tope Tanit» y la que nos ha dejado por culpa de su enfermedad, nuestra enfermedad, porque sí, de Crohn también se muere. Esas dos frases son: «Pasar de sobrevivir a la súper vivencia» de María Leach y «Yo mataré monstruos por ti» de Santi Balmes.

La primera frase me obliga a levantarme del sofá, a dejar de pensar en lo que ha salido mal, en mi recuperación, en el quirófano, en si me duele, en si estoy triste. PUNTO. La segunda, no me da opción a quedarme con los brazos cruzados, tengo que coger la escopeta y salir hacia el bosque para matar a la bestia que nos tiene aterrorizados a tantos enfermos, ha acabado con la vida de mi amiga pero no con su fuerza que ahora está conmigo. «A ella te la has llevado, pero no lo harás con nadie más».

Cuando empecé con todo esto, me refiero a hablar de mi enfermedad y a recaudar dinero para la investigación, fue porque estuve a punto de morir porque mi Crohn se complicó, me habían dicho que nunca podría morirme por su culpa, pues no era una enfermedad seria. Lo siento pero no es así, y no lo digo para hundir a nadie, se que las personas a las que nos ha tocado vivir con esto no nos rendimos y es difícil por no decir casi imposible acabar con nuestras ganas de ganar, lo digo para que se sepa: las Enfermedades Inflamatorias Intestinales no son un simple dolor de barriga, sino unas enfermedades  que pueden perjudicar a muchos órganos de nuestro cuerpo, pueden causar graves infecciones y nosotros podemos acabar mal.

Por ella, por mi, por todos los enfermos quiero seguir hablando claro, quiero seguir mostrando nuestra realidad: no tan solo queremos sobrevivir sino que también queremos ser «súper vivientes».

Hace pocas semanas estuve ingresada y a partir de ese día me quedé acurrucada en un rincón del mundo. La voz de mi amiga resuena clara en mi cabeza, es hora de despertar y volver a gritar:

«Vive a tope, siempre a tope Tanit»

Lo haremos por ti.

 

 

Tanit

12 comentarios en “Seremos «súper vivientes» por ti

  1. Jooooo nena, no sé si conocía a esa persona, pero me da mucho coraje!!!!! Y que muchas veces tengamos que oír…. Bueno eso es un color de barriga y ya se os pasará, que inculta es la gente por Dios, nunca se desea un mal a nadie pero por una semanita se lo daba yo a mucha gente. Como siempre mi mala leche cuando veo estas cosas, me ha desviado del tema…. Siento mucho lo de esa compañera, espero que no te afecte demasiado a tu enfermedad, ya sabemos que el estado de ánimo nos afecta y ahora no es tu mejor momento, me imagino que lo sabes pero te voy a decir una cosa, TE QUIERO UN MONTON!!!!!!!! Ánimo guapísima, besos

    Le gusta a 1 persona

  2. Tanit, com sempre amb el teu art literari que et caracteritza has explicat el mon, o a qui ho vulgui sentir, el que aquesta “puta” malaltia pot arribar a fer, se que son un dies molt durs, pero tu has de seguir brillant per tots els que et necessitem, i aixi faras que el record d’aquesta companya de batalles no caigui mai en l’oblit, T’estimen i et necessitem, anims bonica, segueix fent la teva lenta recuperacio per poder tornar a brillar com una estrella que ets 😘😘

    Le gusta a 1 persona

  3. Lo siento Tanit, por tu amiga, por tu recaída. Hace unas semanas compré la pulsera para la investigación del Cronh, cuando estaba en pleno brote de colitis ulcerosa después de mucho tiempo sin recaídas importantes. Un beso y adelante.

    Le gusta a 1 persona

  4. Fuerza Tanit!!! Tu carta me hizo llorar por vos, por tu amiga, por todos nosotros!! La compartí en mi Facebook porque ni mis más allegados tienen idea de lo que es. Pasé 50 días internada el año pasado. Y ahora ya llevo 3 semanas. Y no sé si pasaré a quirófano. Agradezco tu lucidez para expresar te. Y te deseo lo mejor para tu vida!! A luchar hermosa!! Tengo 59 años y desde niña vengo luchando; SE PUEDE!!!

    Le gusta a 1 persona

  5. Jo no t’escriuré paraules meves, el que et vull enviar és un fragment d’un poema que la Virginia Woolf esmenta en el seu llibre dedicat a les dones ¨Una cambra propia. Es del poeta Tennyson( té uns quants anys però ja em diràs si ha perdut frescor)

    El cor em refila, talment un ocell
    que ha niat a les canyes del riu;
    el cor em vessa d’amor
    com una pomera doblegada de fruita;
    el meu cor és com l’arc de Sant Martí
    xipollejant a l’aigua blava;
    el meu cor és més feliç que ningú
    perquè ha arribat la meva estimada!

    Tanit, t’estim molt.

    Le gusta a 1 persona

Deja un comentario